Kahırla demlenmiş anıların tozunu yuttum.

Onca gülüşün içinden bir ağlayışı seçtim.

Önümde bir plak, döndü durdu o acı şarkı!

Gitmek ve kalmak arasında, yersiz kaldım.

Yaşamaktı burnumda tüten, buram buram.

Uslanmaz bir umudu kovaladım, koşar adım.

Çağrılar, sanrılar, gölgeler ve hüzün, peşimde.

Sabâhın ilk ışıklarında, gecenin kör karanlığındayım.

Avuçlarımda yeşeren nahîf bir çiçek vardı, soldu.

Fakat yüreğime ekilen tohum, henüz ölmedi...