Tokat

Terapistimin bana iletmediği, bilsem mutsuz olacağım bir şey vardı. Bazen sevdiğim insanların beni beklediğim gibi sevmeyebilmesi. Benim onlardan beklediğimi onların bana karşı hissetmemiş olabilmesi. Yetişkin insan olmak “sevilmeyebilirim”i kabul etmekten geçer. Bunu terapistim bana söylemez. O kadar acımasız biri değil çünkü. Ama hayatın bizzat kendisi tokat gibi anlatır bana. Hayatta anlatmadı ama. Her istediğimin olmayacağı gibi (şımarık bir çocuk gibi) ki hiç çocuk olamadım ben... ama bazen şımardım doğru...Her sevdiğimin de ben sevmeyeceği gerçeğini kabullendiğimde yetişkin bir insan olacağımı... İnsanlarda bunu söylemez hatta bana.. hissettirirler... Çünkü onlar acımasız...