Yüzler karışık.
Yabancılar daha tanıdık.
Tanıdıklar ise daha yabancıydı.
Tanıdım dediklerinde bıçak sırtısın.
Kimin ne olduğunu ve ne yapmaya çalıştığını tam anlamıyla anlayamıyorsun.
Düz olmak çok mu zor? Dümdüz değil ama sadece düz olmak.
Kaos olmadan düzen olmazmış. Biliyorum.
Peki sürekli devam eden kaosun içinden ne zaman kozmos çıkmasını umacağız?
Kendime şöyle bir baktım.
Gülüyorum, eğleniyorum.
Eğlendiriyorum.
Fakat çoğu insanın da gerçek olmadığını biliyorum. Sadece bedeni isteyen onca insan varken, benim ruhu sevmemin bir hükmü yok gibi düşünmek istemiyorum.
Bir yandan da mantıksızlığın içinde barındırdığı koca bir saçmalık var ve çoğu insan aksiyon peşinde.
Saçmalığın aksiyonu olur mu ?
Bu insanların bizi tuzağa düşürmelerini izleyemeyiz. Narsist kişiliklerin kölesi olamayız.
Sadece "insan" olarak yaşamaya devam etmeliyiz.
"Bence."
