Hüznün yıkılışındır, bağlama kollarını
Bak dağlara, eğme başını
Toprak kirli de beden temiz mi?
Ruh ulaşmış mı göğe?
Eğme başını,
Bir ağaç meyve verir umut yeşerir
Hüznün doğuşundur, engel olma
Bir hayat bin hayata bedeldir
Kursağındaki heves kök salmadan
Yaşa!
Utansın yeryüzü, dolu dolu bastığın her toprağın ahı olsun üzerinde
Utansın gökyüzü, kulenin tepesinden değince ellerin maviye.
