Suskunluğumu verirlerdi hep, yorgunluğuma
Ben kimim ki zaten hiç halimi sormayın
Niçin dikkat etmezlerdi böylesi durgunluğuma
Ellemeyin düşlerimi, yalnızlığımı almayın.
İçimde kopuyorken bir büyük fırtına
Yine de şefkatten, iyilikten bezmedim
Vicdansızlar doymazmış incitmenin tadına
Heyhat, bu ihaneti ben nasıl sezmedim.
Toprağa anlatmıştım beni benden edenleri
Toprağı da incitmişler, beni içine almadı
Yerle bir olsun o ruhsuz bedenleri
Tanrım, aç kollarını sarılacak kimsem kalmadı.
