I. (‘Işk)

Avizeler altında dönen değiliz, kuşlar uyarıyor;

Şamdanlı ellerimize aşk için,

Denizden daha kaç sırrı çalmak gerekiyor?

Vakit geldi, âlem uyanıyor,

Bütün ciğerlere çığlık emrinde ki vakit dahi

Sen ile bana hazırlanıyor!

 

Günâhkârı günâhına germeli zannımca

           Balığı Ay’a, beni sana,

 

           Dağ çıkmış akşama, kanatlar çift, ağaçlar eş ve ışıklar çift

           Ney üfleyeceksen gırtlağım, mum çakacaksan hazır gözlerim;

           Burnun denen mihrâba ağzın hazır çalgı çengi; yoksa sevişmeli mi ikimiz

           Ve ölmeye garezim; uzanıyoruz, atmışsın mâbed mâbed üstüne; 

           Bana sen diye çekilen şu kırmızı perde,

Şu saten yorgan, göğsümüzde ölüler mezâr mezâr üstüne

           Ve akşama inen şu dağ, tepemize çıkmış Ay; boynuma saçtan urgan;

Yoksa mı ki asılmalı ikimiz geceye

Uzansan tutarsın cânımı, sevinirsin; sevinirim

           

Göğsünü tırmalayarak tımarladım bütün yılkılarımı;

           Öyle bir kervân kalkmayagördü ki âlem âlem olalı

                       Gece ila yıldız taşımaya çıktı at ila develer; kadınlar gayrı kız

                                   Kızlar artık kadın; öptüm seni ki; cehennem hâlâ cehennem

 

Dönemeyiz, bir olup deniz diye dolamayız mehtâba,

Işıklar altında çifte saz tek rûhla dansa harâm bu aşkımız!

           Yorgan altında boğazladığım şu mahrem meydân;

                       Rüyalarıma inmiş şu koca binti!

           Döne döne gezemeyiz yıldızsak; söne söne birliğe bitemeyiz cânân!