İp yumağından sallanır ruhum
Dolanır durur, nereye gitse
Sahi, neden çözülmek bilmez?
Uzanan ellerim kesilir
Kanadığıyla kalır her an
Tükenmeye bir adım daha
Ve yağmuru çok görmez gökyüzüm
Gözlerimden düşerken soğur yaşları
Avuçlarımda boşluğun ağırlığı
Parmaklarımdan çekilen kan
Hücum eder doğurmak için
Başımda binlerce bekçi
Ruhuma sirayet etmekte
Düşün, düştün, üşüdün
Ömür, böyle geçip gitmekte
