Sayfa kırk yedide şöyle diyor öğretmenim:
"Bize bir insan mektebi lâzım. Bir mektep ki bizi kendi ruhumuza kavuştursun; her hareketimizin ahlâkî değeri olduğunu tanıtsın; hâyâya hayran gönüller, insanlığı seven temiz yürekler yetiştirsin; her ferdimizi milletimizin tarihi içinde aratsın; vicdanlarımıza her an Allah'ın huzurunda yaşamayı öğretsin."
Nereden başlamalı sorusunu "en baştan"la cevaplıyor ya şair, biz de en baştan başlayalım. Ama yine başlangıcımızı milat almayalım, ne zaman milat alsak şaşıyoruz, günlerde birkaç eksik çıkıyor, biz eksiliyoruz.
Kitabı üniversitenin bodrumundaki onlarca kitabın arasında aradığımda bulamadım ve gittim. Sonra bir daha geldim umutla, aradım aradım. Buldum. İnsan kitap buldum diye sevinir mi? Evet. Her öğretmenin -ve dahi biz gibi adayların-, her öğrencinin -ödevi âlemi seyredip O'nu bulmak olan her öğrencinin- okumasını dualıyorum.
Vesselam.
