Kan tutar beni
Aksa da kurusa da kan tutar
Kurudukça solgun ırmaklar
Korkarım, taşar
Bir fısıltı, inilti
Bir sıcak nefes, taşar da boğar
Ne kâbustur o ah
Ne karabasan
Simsiyah
Yemyeşil ve sapsarı
Ve masmavi kanlar
Tutar her tarafı
Ayrılıklar boyatır
Dalaşır durur “ak”lara
Geceler dayatır
Delindikçe bağrı ırmakların
Köz köz olur ateş
Kilitler vurdurur kapısına
Kapatır
Hüznümü yazarken ayrımsız her renge
Ayak ucuyla itilmiş bakışlardan süzülür
Rengârenk kan boncukları
Her şey sırra kadem basar
Ben,
Hep kan yutarım
Ve beni hep kan tutar
Aksa da kurusa da
