Bir gün

O yirmi dört saat

Öyle duygulara kapılıyor

Öyle çok hezeyanla doluyorum ki

Kendimden sıkılıyorum


Ne kadar çok yanlış yerde olduğunu hissetse de bu ruh

Beden varlığını onun kadar çabuk silip gidemez

Asla onun kadar özgür olamaz


Anlatmak nafile, bilirim

Anlatınca çözülmeyecek bu kördüğüm

Yaşamak içinse görmem gereken bir başka kısım

Sabır, böyle tutunabilirim ancak


İş kaygı, buhran, arayış değildir artık

İş farkına varış, durumu kabulleniş ve değişim için büyük bir çabadır


Yorgunlukla dolup taşacak hem ruh hem beden

Yalnızlıkla da kavrulacak bu kalp

Allak bullak da olacak bu kafa

Ama her daim hayalimde aydınlık olacak