Hasretle özlemle yanar şu gönlüm
Şelaleler inse tepeme neye yarar
Ne tutusturani var
Ne alevi göreni
Ne çıtırtısını duyan var
Ne de varınca söndüreni
Öyle bir yangın ki benimkisi
Onu daha da harlayacak olanı beklerken
Rengi daha da kararan bir yangın
Yaktıkça soğuyan şu dünyadan
Ve ben hasat zamanı ölü tohum gibi
Meyve sepetinde çürük elma misali
İşe yaramaz, nafile hissederken
Bir serçeye yem
Bir filize gübre olma hayali ile
Atıyorum şu ölü toprağı üzerimden
Yandığıma yanmıyorum artık
Olurda bir karıncaya umut ışığı olurum diye...
