Ait olmayı sevmiyorum
Yapbozun kırık parçası gibi hissettiriyor bu ait olma çabası bana .
Her boşluğa birazı eksik birazı fazla...
Kökler boşlukta salınıyorum.
Salındıkça bitkiden kuşluğa, kuştan taşa bitmek bilmez bir döngüyle varlık değiştiriyorum.
Uçuşta , noktada kalışta , toprağa uzanışta hep diğerini özlüyorum.
Varlığıma yalancı birliğe uzağım.
İçinde olduğum her anda önce yabancı
Sonundaysa en çok kendime tuzağım…
