Gördüm bembeyaz üç başlı bir at
Ormanın patronu onlar
Hepsinin gözleri alev gibi
Sanki her biri ayrı bir cellat
Biri bana toprak verdi al, bak
Ama meyvesini yemek yasak
Baktım baktım şimdi hepsi pek güzel
Binbir çiçekle sarıldı ağaçlar
Üç başlı at geldi bir gün
Başın biri çıkan çiçekleri yoldu attı,
Biri baktığım ağaçları kül etti yaktı,
Sonuncusu sadece izledi, kaldı
Baktığım ağaçlarını da beni de korumadı.
Gözünü gözüme dikti ama teşekkürü kucağında kaldı
Bende ne güç vardı ne derman
Başka topraklar verdi, "Gel bunlara bak." dedi.
Bende ne güç vardı ne derman
Diğer başlar her yanımı çizdi
Bende ne güç vardı ne derman.
Sonra o alev gözlere baktım,
Bu kez toprakları ben yaktım.
İçinde sevgim de yandı, hayal kırıklıklarım da...
Bu kez o etti beni infaz.
Diğer başlar sustu kaldı.
Şimdi ben emeğini üzerine örtmüş yalnız bir kız çocuğuyum.
Ormanın sessizliğine gömdüm duygularımı.
Umarım maviliğe doğru bir yol bulur da
Yeşil gözlerden ırak olur giderim.
Yaktığım topraklar için de özür dilerim.
