UÇMAYA RAMAK KALDI
Çok uzun yıllar geçti,
Ve her geçen gün geçmişe hapsetti,
Gelecek karanlık, derin bir kuyu gibiydi yıllardır…
Artık düze çıktı gelecek,
Alabildiğine yeşil, alabildiğine geniş,
Umutlar filizlendi, can suyu yürüdü dallarıma,
Çiçeklerim tomurcuğa durdu,
İzin vermem bir daha solsun çiçeklerim…
Hüzünlerden sıkıldım,
Her yanımı saran çaresizlikten.
Tek tek kopardım zincirlerimi,
Şimdi özgürüm…
Özgürlük gökyüzünün kapılarını açtı,
Biraz daha gayret etsem olacak,
Uçmaya ramak kaldı…
13 Şubat 2008
