Merhaba günlük

Bugün son P. Randevumuzdan sonra üçüncü hafta dayız, önümüzde ki hafta sonu itibariyle tekrar orada bulunacağım sürecin nasıl geçtiği üzerine olumlu/olumsuz sohbet edeceğiz ama biliyormusun benim inandığım birşey var, biri var ve o birinin güçlü olduğuna inanıyorum... Öyle çok veya abartılı bir anlamda değil ama çiçekleri açtığına inanıyorum.


Hayata 29'ndan sonra sıfırdan başlamak gibi birşey veya derin bir uykudan uyanırcasına ama hâla gözlerinde uykunun tadı kalmış yeni yeni açıyor du sanki, bilmiyorum. Bir sessizlik, dinginlik ve huzur var sadece artık daha mutlu olacak şeyler yapıyorum mesela, küçük şeylerin içinde gördüğüm, bulduğum değerleri saklıyorum kalbimin bahçesinde yine yazıyorum, yazmak sevdiğim birşey ama şiir A. Sexton söylediği gibi "Ama Şiir benim aşkımdır, benim posta damgamdır benim ellerimdir, benim mutfağımdır ve benim yüzümdür" bu yanımda ki en değerli ve gelişen de bir şey.


Kitap çıkartacağım süreçte şiirler yazmaya, çalışmaya ve terapiye devam ediyorum... Bu aslında neden bir hedefe ulaşan yol olmalı ki yolculuk olmalı ve bu yolculukta ki yaşanılan herşey hem bir önceki bize hem bizden başka kişiye ışıkta tutmalı belki de umut belkide mutluluk belkide güç belkide başka güzel şeyler, varılacak bir yer yada başka şey için değil mutlu olmak için, sevdiğimiz için onu kucaklayalım, bizi güzelleştirdiği için renklendirdiği için, farklılıklar kattığı için.


İlaçların olumlu etkileri, verdiği düzen hayata karşı bir çok şeyi anlamlı kılıyor, almazsam eskisi gibi olmak istemiyordum çünkü çok boşverdim, dikkat etmedim önemsemedim sonucunda hiçbir şey oldu evet, bugün burada olmak bile çok güzel birşey nefes almak ve birşeyler yapmak... Adepte olmak için bunlara devam etmeye ihtiyacım var ama onlara devam ettiğimde adepte olamadığım şeyler de var.


Biliyormusun aslında herşey geçiyor sadece yaşamalıyız yâni bu kadar ve basit aslında, onu anlamlandırmalıyız, hayatımızın bir parçası olalım.