yukarıda bir uçurum var;
kenarına yaklaşana usulca selam verir,
birkaç kelime mırıldanır
anlaşılmaz
keyifli keyifli güler, kırılmaz gururu
heveslerin son nefeslerini verdiği
yalnızlığın sessiz kıyısıdır, yolun yarısı
yakındır dönemeci son şansların
adımlar yaklaşırken sonsuzluğa
ve gökyüzü arar dururken birkaç damla yağmuru
gözlerinle ıslatırdın kuru toprağı
ardından yeşerirdi bir demet papatya
umutla
soluverirdi gençliğin bir çırpıda
soluksuz,
farkı yok nefes almaktan gözyaşının
elini kolunu bağlıyor acısıyla
kader;
tek seferde yazılmış şiir
tanrıya şair mi demeli?
yoksa darağacına bağlı bu ruhu asan ellere
kalemi yakıştırabilmek mümkün mü?
İhtimalsizlikler denizinde boğulmak
güzel şey, sevgiyi diriltmek
karalarken üzerini geleceğinin
bir kez olsun, yaşamı düşünmek.
