Kolumdaki acemi yaralar
Daha bi' anlamlı bugün.
Sebebini gece anladım.
Aynı hataya düşecek miyim?
Babama güvenecek miyim?
Kendime dahi yaslanamazken
Beni defalarca uçuruma iten...
Öptüğünde batan sakalları,
En son yanağımda ve saçlarımda biten
Şiddet dolu elleri
Ve aldırmaz bakışları.
Ona benzemekten nefret ediyorum.
Ama hayır! Bir rol bunların hepsi.
Yalnızca kısa bir süre için...
Ben mi kendimi role kaptırdım,
Yoksa babam da mı rol yapıyor artık?
Aynı hataya düşecek miyim?
Babama güvenecek miyim?
Şefkat hissetmiyorum.
Annem duygusuz olduğumu söyledi.
Halbuki duygularına yenilendim ben!
Beni en çok tanımasını istediğim insanlar
Bana en yabancı olanlar...
Buna artık üzülmüyorum.
Çünkü ben "üzülmüyorum".
Şimdilerde sahte gülüşler
Ve yapmacık pozlar.
Peki ya bu gece...
Aynı hataya düşecek miyim?
