saatin kaç olduğunu unuttum,
belirsiz bir vakitte seni anıyorum.
çok oldu gece olalı, sadece bunu biliyorum.
bu sana kaçıncı mektubum saymadım
hepsi geri geliyor, atmaya kıyamadım.
adresi yazmamışsınız diyorlar,
isim de yazmamışım, öyle diyorlar.
zaten artık kabul etmiyorlar hiçbirini.
ben sana yazıyorum hepsini,
ve sana gönderiyorum
hiç olmayan sana
ve hiç gelmeyecek olana.
şimdi hiç oturmadığın şu kanepede oturmuş,
bir kez olsun adını duymadığım sana,
içimden mısralar akıtıyorum,
bütün hüzünlü aşklarımı sana adıyorum.
belki de son kez nefes alırken
seni kalemimden çıkarıp
Allah'a anlatıyorum
adını anamıyorum, soruyor Rab!
soruyor seni, bilmiyorum diyorum
adını bilmemenin utancıyla
yerin dibini görmek istiyorum
yerin dibindeyim ben, çıkamıyorum.
