Fırtınalı bir karanlıkta çektiğim
Ulu fotoğrafsın sevgilim
Keşmekeşin akşamında
Kaplıyor etrafı yağmur
-göz kapaklarımdan akan-
Gök parlıyor sanrılarınla
Aydınlık hiç suyun üstüne çıkmıyor,
Siniyor bağrına
Ağaçlar secde ettiği gibi
Kadire Ana’ya*
Dalgalar yüzünde vuku bulan
İlahi neşeni çarptırıyor kıyılara,
Tanrının münferit zarafeti akıyor şakaklarına
Dağlar, altında eziliyor ak bakışınla
Zelzeleler yarıyor denizleri gönlümü her yakışınla
En dip karamsarlıkları umuda çeviren
Sen ki
Yüceleştiriyorsun engin bulutları
Ve yine sen ki
Tek celsede öldürmek üzeresin
Göğünde açan ilk ve son baharı
