Mutluluğum seni üzmüş
Yaşananlardan sonra bana yükledikleri aile görevinin kaosu yönetmek kendimi bir kenara bırakıp ben dışında herkese koşmak olduğunu öğrendim.
Aynı kanı aynı sıfatı yüklenen başka bir kan bağım olana bakınca. Pozitif (hissettirilmeden) ayrımcılık yapıldığı belli.
Hayatımda yolunda giden bir şey varsa. Ebeveynlerinizin sorunları varken onlarda yoldan çıkmalı. Yada iyi olanın, sizi mutlu edenin bir anlamı yok. Çocuk anne/çocuk baba olmalısınız.
Olmazsanız şayet bencil damgası göğüsünüze yerleşiri. En iyi ihtimalle 6 aylık doğal hakkınız olan ana sütünüz haram edilir baba emekleriniz çöpe gider.
Bizim en büyük sorunumuz kendimiz yetişkin olmayı beceremeden birde aile kurup çocuklarımızdan yetişkinlik bekliyor oluşumuz.
Bu durumda asla ama asla bencil olmuyorsunuz. Doğurmuşluğunuzun biyolojik hakkı bu.
Biyolojik sözleşmenize aykırı davranamaz, yönetmeliklerine uymanız gerekir.
Çünkü siz birey olarak doğmadınız, sürünün ihtiyaçları önceliktir.
Neler diyorum ben böyle…
Mutluluğum seni üzmez umarım.
