Geçmişin geçmediği bu gece yarılarında
Anılarımızı topluyorum cumhuriyet banklarında
Hatırlar mısın
Bir kere öyle sıkı sarılmıştım ki sana
Bir gören olur demeden
Yarını düşünmeden, sonunu tahmin bile etmeden
Beni böyle bırakıp gideceğine ihtimal vermeden
Güvenerek
Uzun zaman sonra
Birine güvenerek
Ve severek
Kalbim kırılırı düşünmeden
Küçük bir kız çocuğu masumiyetiyle severek
Eve bırakırken geçtiğin sokakları seviyorum artık
İçeri girişimi izlerken yaslandığın duvarı
Ve
Sokaktaki izmaritlerin dudaklarına değmiş olma ihtimalini
Başını okşadığın kedinin yanından ayrılmayışını
Bana bakan gözlerinin parlaması da çabası
Acıyla yoğrulmuş kırık gönlüne yüklenen onca çileye rağmen
Güçsüz kalmış bir beden gözlerin sanki ateşten
Hayat adil değil sevgilim
Hiç adil davranmasa da sana
Yaşatsa da acının yorgunluğun bin türlüsünü
Ne çok isterdim göğsümde unutturmak
Ne çok isterdim ellerin ellerimdeyken kafanı toplamanı
Ne çok isterdim yıkabilseydim yarattığım imajı
Tanısaydın beni, bir kere dinleseydin sessizce
Bir kere bilseydin beni bir kere öpseydin
Gerçekten sevseydin
