Cahillik öfkesi kaplanmış günyüzünü
Sallanır durur rüzgârda
Çiçek açmasını beklersin güneşin
Kırılırsın en ince yerinden
Umuda tutunmuş soluk gibi
Aydınlansın şimdi tüm kalbim
Sarılsın bulutlara sımsıkı
Vakit ruhun coşma evresi
Gülüşler çınlatsın ağaçları
Yağsın deniz üzerimize masmavi
Çığlık atarak koşalım sokaklarda
Kalsın mutluluk ömrümüzde bâkî
Ve sen hep tut bu yüreği...
