Delirmek üzereyim, kağıt ve kalem kullanmak yerine telefona yazıyorum, tadını alamıyorum kağıt ve kalemin; kelimelerin...

Saçmalıyorum artık, garip davranıyorum, kendimi tanıyamıyor arkadaşlarımın anlamayacağı hatta yalnızca benim anlayacağım şeyler yazıyor, "Bu da ne be, ne saçma şey!" diyecekleri fotoğraflar çekiyorum.

Bir köpek cıyaklıyor dışardan, sesi geliyor ağır ağır kalbimi yaralayan; acaba bir araba mı çarptı yoksa bir insan kürekle o köpeğe mi vurdu da yakarıyor, bütün sokağa yankılanıyor... Bana bunları düşündüren insanları mı umursayayım, beni sevmelerini isteyeyim.


İşte bu yazım da benim için duygularımı, hislerimi yansıtan sizler için saçma bir yazı ama siz insanları mı umursayayım!