Yıpranmışlığın son damlasında biçare yükselen umuduma selam verdi göçmen kuşlar,
Sustum, karanlık suların umut çalışını bilerek...
Yeterli değil miydi yangınım?
Olmasa delilikler yine tutunabilir miydik?
Yine hissedebilir miydik gülüşü afitabın bakışında...
Gecenin solan yıldızları gibiydik.
Hepimiz bir parça karanlık bir parça solmuştuk.
Yine de tutunuyorduk inada binmiş çocuk misali…
