Umut, ne bol su ne de bol güneş isteyen bir çiçektir. Zahmetsizdir.
Gün sona ererken güneşin dağların ardında batarak kızıllığın siyâha dönüp gecenin çökmesiyle toprağa ekilir. Sabâhın ilk ışıklarıyla, dünden kalan yaşam kırıntılarıyla ve kalp atışlarıyla filizlenir. Nahîf bir çiçek verir. Sonra mı? Sonra o çiçeği hangi renge istiyorsan o renge boyarsın...
