Boşuna yürür oldum,
Yere bakarak, ağır ağır.
Her yerde,
Bana senmişçesine bakan gözler,
Seninmiş gibi kokan siyah saçlar,
Rüzgar vurdukça hızlandırır garip kalbimi.
Ne gökyüzüne bakar oldum,
Ne toprağa,
Seni hatırlatır her şey bana...
Herkes bilirken,
Kendi aklımı inandıramam,
Seni benden toprağın alışını...
Tüm şiirlerim seni anlatsa da,
Okuyacak bir sen yoksun.
Bazen kızıyorum toprağa,
Ruhunun çıktığı gökyüzüne ama,
Belki yağmur olur doldurursun dünyamı,
Belki bir melisa misali yeşerirsin,
Kokun ruhuma umut aşılar yeniden,
Her ne kadar yarın aynı olacaksa da...
Yürümeye devam etmeliyim,
Belki bin tane sen ile karşılaşacağım,
Hepsi bir sen etmese bile...
