bir umut

tek beklediğim bir ses

tek umudum bir ses

molozların altında bekliyorum

bağırıyorum sesimi duyan olur diye

duymuyorlar

oysa ben onları duyuyorum

bir umut besliyorum sesimi duyan olur diye

kimse duymuyor

bekliyorum

bağırarak çığlık atarak

bir havlama sesi

duyduğum en güzel ses

beni hissetmiş olmalı

insanların sesi geliyor

galiba bir şey var

diyerek yaklaşıyorlar

duyuyorum

çığlık seslerim artıyor

yukarıda derin bir sessizlik

bense bağırıyorum

devam mı etmeliyim bağırmaya

yoksa susmalı mıyım

korkuyorum ya bulamazlarsa

daha çok bağırıyorum

üşüyorum günlerdir yağmur yağıyor

soğuk içime işliyor

gözlerim kapanıyor

geriye kalan umutlarımı yitiriyorum

saatler geçiyor ardından

yüküm hafifliyor

üzerimdeki betonları alanlar var

umudumu kaybetmişken

şimdi ağlıyorum

sonum gelmişti

birkaç saatim kalmıştı

öldüğümü hissetmiştim

ölüm içime işlemişti

şimdi kurtuldum ölümü beklerken

yaşama tutundum

umudumu kaybetmişken

umut buldum...