bir umut
tek beklediğim bir ses
tek umudum bir ses
molozların altında bekliyorum
bağırıyorum sesimi duyan olur diye
duymuyorlar
oysa ben onları duyuyorum
bir umut besliyorum sesimi duyan olur diye
kimse duymuyor
bekliyorum
bağırarak çığlık atarak
bir havlama sesi
duyduğum en güzel ses
beni hissetmiş olmalı
insanların sesi geliyor
galiba bir şey var
diyerek yaklaşıyorlar
duyuyorum
çığlık seslerim artıyor
yukarıda derin bir sessizlik
bense bağırıyorum
devam mı etmeliyim bağırmaya
yoksa susmalı mıyım
korkuyorum ya bulamazlarsa
daha çok bağırıyorum
üşüyorum günlerdir yağmur yağıyor
soğuk içime işliyor
gözlerim kapanıyor
geriye kalan umutlarımı yitiriyorum
saatler geçiyor ardından
yüküm hafifliyor
üzerimdeki betonları alanlar var
umudumu kaybetmişken
şimdi ağlıyorum
sonum gelmişti
birkaç saatim kalmıştı
öldüğümü hissetmiştim
ölüm içime işlemişti
şimdi kurtuldum ölümü beklerken
yaşama tutundum
umudumu kaybetmişken
umut buldum...
