Bu gün de saklandı güneş, sessizce dağların ardına,

Geriye kalan:

Karanlık…

Çekip giden güneşe isyanı ağustos böceklerinin.

Ama yine de bir ışık var gökyüzünde güneşin yokluğunda.

Yıldızlar göz kırpıyor gökyüzünden, ay ışığının rehberliğinde.

“Güneş yoksa biz varız.”der gibiler.

Her zaman umut vardır diyor aslında,

En kara günlerimizde bile başımızı çevirip bakabilirsek gökyüzüne,

Görebileceğimizi fısıldıyor sessiz gece:

Karanlık çöktüğünde hayatın güzelliklerini göremeyebiliriz belki diyor.

Fakat her zifiri karanlıktan sonra güneşin doğacağının bilincinde olmalı insan.

Her gecenin sonunda yeniden doğar güneş:

Aydınlatır, ısıtır…

Ben şimdi güneşimin doğmasını bekliyorum,

Karanlığın en yoğun olduğu,

Fakat güneşin doğmasının da çok yakın olduğu o zamanlardayım.

Biliyorum:

Doğacak güneşim…

Sabah olacak ve aydınlanacak dünyam yine, ısınacak…

Ve ben yeniden göreceğim hayatın tüm güzelliklerini  … :)


                                                                 21.07.2008