Katledilmiş mutluluğumun penceresinden attım sevinçlerimi.
Anlık tebessümlerime şahit oluyordu zekâtını verdiğim güzel hislerim.
Kaç bıçak yarası daha alır zulmün hamuruyla yoğurulmuş kalbim?
Bilmiyorum. Hüsran'ı cihan olarak düşünüyorum bu cihanı. Başka bir tasvir yaratabilme hakkı doğmuyor içime.
Sustuğum her bir dakikanın sancısı vuruyor ya şu göğüs kafesime, eziyor bütün umutlarımı, üstünü çiğniyor.
İnadına yaşamak, diyen bi tarafıma tebessüm konduruyor çocukluğum.
Susuyorum. Güzel gökyüzü hatrına son kez umut ediyorum.
Şahidim olsun; olsun ki bu yıldızlar, bu gökyüzü olsun ki şahidim, bende tadacağım yaşamanın hazzını.
Şahidim olsun ki bu cihan, iyilik adına var edeceğim bu kalbimi.
Hoşçakal umut olan insan. Seni hep umutla anacağım.
