Sessizliğe düştüm, duymuyorum.
Kafamı kaldırdım, göremiyorum.
Acıdan, yalanlardan körelen insanlığın sonu bu olsa gerek.
Görürken görememek, duyarken duyamamak.
Peki ya sevgi, o da mı yalandı?
İnsanlık yalan bataklığındayken, gerçekler bile yalan olurken,
İnsanlığa bırakılan tek şey umut.
İnsanların tek ortak noktasıdır UMUT ETMEK.
Adeta sabah fırından taze pide almak gibidir umut etmek.
Kazanırız, kaybederiz, düşeriz, kalkarız.
Ancak umut etmekten vazgeçmeyiz hiçbir zaman.
Belki de insanlığı bozan en büyük şey umut etmek.
Belki bir gün...
