tek övüncüm suskunluk
ve kapılıvermektir güç
yetiremediğim dalgalara.
duygular aşınmış
tozundan arınmıyor sesler, insan, mekan
ve doğa.
doğruyu, iyiyi, sonsuzu söylemiyor
hep tekrarlıyor söylevini
içimizdeki vaiz:
— ihtiyacın kadar acı
acının ihtiyaç duyduğu kadar sevinç—
kalp, erdem, söz yorgun.
batık gemilerin kıyıya yanaşma, işlek kaldırım üstünde
yanan sigaranın sönme isteği olmaması bundandır.
insana yaslanamayan omuzların, kirli de olsa
duvara yaslanması bundandır.
