Şehirden uzakta bir yerde
bir evde oturuyorum
öyle ve yakınımda bir ağaç
var
Onun altında oturmuş bir şekilde aldım elime kitabımı
ve başlamışım okumaya satır satır
mısra mısra
her harfi tekrar anı yaşarcasına tekrar tekrar okuyorum içime sindire sindire belleğime kazıyana kadar okuyorum kitap
öylesine bağlayıcı ki ne elimden bırakabiliyorum
ne de yerimden kalkabiliyorum
Kuşlar cıvıl cıvıl ötüyor öğle vaktine
yakın saatlerde güneşin konumu
yakın olan evime olan uzaklığım
Tam da olması gerektiği vaktinde...
....
