Seni Sezen’in bir şarkısında bulurum,
Nakarata gelinceye kadar unuturum
Unuturum, belki nikotine bulanırım,
Ama hiç olmamışsın gibi unuturum.
Fotoğrafın solar cüzdanımda
O solana kadar unuturum
Gözlerim dolar belki, rimelim akar
Ama gözlerimi kapatınca unuturum
Seninle geçtiğimiz sokaklardan
Ağlamadan yürüyebilirim
Bir gün gelir o sokaktan
İlk kez geçiyormuş gibi hissederim
Kalbimde mührün olsa da
Toz bulutu gibi dağıtırım senli hatıraları
Ama Sen ömrünce unutmayacaksın
Bir şarkı dokunacak ruhuna
Beni anacaksın
Ay ışığının haresinde anımsayacaksın
Gözlerimdeki hüzünü
Sana seslenecek derinlerden
İsmim yara olacak diline
Eller, yabancı gelecek ellerine
Sesim, sesinden tanıdık gelecek
Hiçbir kadehin dibinde bulamayacaksın
Sana verdiğim huzuru
Yağmur yağacak, güneş açacak
Kışlar baharı, baharlar kışı doğuracak
Rüzgar öyle sert esecek ki
Burnun kokumla sızlayacak
Bu tanıdık koku sana beni anımsatacak
Ne iyileşen ne de acıtan
Sadece var olan bir yarasın içimde
Şiirler yazarım, şarkılar söylerim
Ama ben seni unuturum
Ben seni bir sonbahar akşamı unuturum da
Sen beni son baharında bile anımsayacaksın
Dilan Etik
