Yalnız gecelere doğru uyandık
Dostlar kilometrelerce
Sokağın ortasına adımların sesi işleyecek
Bu yürüyüş akılla ilerliyor
Bir adıma kaç fikir sığar?
Cevap zor olsa da çok kolay
Bir adamın ömrüne daha kaç ceset sığar
Sıkıştırılmış vücudum ve işlevi yetmeyen sinir sistemim
Korkusuz geceye kontrolsüzce giriş
Bu gece gördüğüm tüm gülümsemeler kasıntıdan
Ve hakkımda duyurulanlar, onlar hep kuruntudan
Çürüdüğüm doğrudur, sakın unutma hala bitmedim
Çilem yok mu?
Bu sorulmaz bir soru
İnsanoğlu çilesiz olur mu
Ben alışmayı öğrendim
Gövdeme vuran dalgalar hep uyuşuktu
Unutma yaşam umulmaz bir sorgu
Kurgusu belli ve korkarım bu sokak bu hikayenin sonu
Artık tek bir fikir var
Adımlar yavaşlıyor
Sesler ve düşünce
Her şey minimalize
Ben unutuyor gibiyim sen hatırla
Yaşamın ne zaman biteceği haddi aşan bir soru
Kabus göremeyenler için uykular suallerin bittiği tek duygu
Uyuyamayanlar hatırlasın
Sahaflardaki en eski kitaplar hep harman tonu
Ve son olarak sevgilim
Sana adadığım gülüşleri hatırlarsın
Artık unut o ruhu
