İnsan unutur mu kalbindekini,
En uzaklara gitse, en derinlere gömse,
Aklından sildiğini sansa bile,
Unutabilir mi anılarını, yaşadığı hisleri?
Değer bilmek için kaybetmek mi gerekir,
Sahipken değer bilinmez mi?
Karmaşık duygular içindeyim,
Kalbimde bir dünya, karmaşa.
Hem acı var, hem anlamsız bir heyecan,
Bir yanda huzur, diğer yanda fırtına.
Gözlerimi kapatıyorum, aynı şeyler,
Karanlık ve boşluk, zihnimde kaybolan hayaller.
Ne beynim kalbime,
Ne de kalbim beynime laf geçirebiliyor,
Çıkmaz sokakta gibiyim,
Yalnızlığın eşiğinde,kendimle hesaplaştığım,
Belki bir gün, bu karmaşadan çıkarım,
Unutmayı öğrenir, anılarımı kucaklarım,
Ama şimdi, bu duygular içinde,
Kendimi bulmaya çalışırken kayboluyorum.
