Kefenimi gösterdiler bana
Değmeyin dedim o beyaz çarşaf benim
Bir bıçak gördüm tekli koltuğun üzerinde
Bilmiyordum keskin tarafının boğazımı keseceğini
Bilmiyordum sivri kısmını sırtımda hissedeceğimi
Çok bağırdım sahi hiç mi çınlamadı kulaklarınız
Elinizin değdiğinde kıyametin koptuğu alevle yakıldı bedenim
Nasıl oldu da görmediniz şu kara dumanı
Tanımadınız mı beni yaşamdan uğurlayanı
Gözlerindeki öfkeyi göremediniz mi
Unuttunuz mu o şeytani yüzü
Beni de unutun öyleyse
Gülüşlerimi unutun
Saçlarımı savuruşumu
Çiçekleri okşayışımı unutun
Bir kefene sığamayışımı,
benden kalan küllerin bir mezar edemeyişini hatırlayın.
Unutmayın o iblisi!
Yok yere silinişimi hatırlayın.
