Ben bir mezarlık çiçekçisiyim.
Zeminin bir adam boyu kadar altında
Herkesin son kez beyazlar giyerek pişti olduğu bir arazide
Kasımpatılar, sardunyalar ve buz çiçekleri satarım.
Mezarlıklar, en yorgun insanların yataklarıdır.
Yalnızca unutulanların öldüğüne inanırım.
Bulutlardan başka su dökeni kalmayan,
Çamurlu mermerlerin arasında
Yabani otların haydutluk ettiği topraklarda
Unutulmak nedir, hatırlarım.
İsimlerin, hafızalardan çıkıp taşlara kazındığı yerde
Benim çiçeklerim hatıraları besler.
ahuzaruri
2021-11-05T17:56:30+03:00her şeyden önce hikaye anlatan bir şiirin daha uzun tutulması gerekirdi, haklısınız. yorumlarınız ve fikirleriniz için çok teşekkür ederim :)
H
2021-11-05T15:16:30+03:00Çok derin çok güzel
heduanna
2021-11-05T13:51:54+03:00"Yalnızca unutulanların öldüğüne inanırım." Özellikle burayı çok beğendim ama Rana'nın da dediği gibi; sanki şiir biraz daha devam etmek istedi. Ellerinize sağlık. :)
Rana Sezgin
2021-11-05T12:34:05+03:00Sonu biraz havada kaldı sanki. Beğenerek okudum, kaleminize sağlık. :)
Mısra Ergök
2021-11-05T12:20:50+03:00Çok hoş bir şiir, kaleminize sağlık. :)