Urizen diyorlar adıma
Bu ses karanlığın dibinden bir yerden geliyor
Karanlığı bugüne kadar hep bir düzensizlik içinde resmetmiş ressamlar
Şarkılar
Ve serseriler
Tablolarda bile rastgele boyanmış
Ve terk edilmiş halde karanlık
Ama hayır sadece yalnız özünde karanlık
Tanınmamış
İlk defa tanımaya başlıyorum karanlığı
Ve karanlık ilk defa tanışıyor bir mimarla
Fark ediyorum
Karanlığın dahi keşfedilmemiş bir düzeni var
Uzayın doğasının
Ve benim bedenimin
Bir an için karanlıktan gözlerimi ayırıp
Dünyaya bakıyorum
Hayır
Hayır, hayır
Bu benim sanat eserim değil
Benim yapım değil
Çünkü her şeyin bir estetiğini
Bir düzenini görüyorum kozmosta
Ve ötesinde
Çatışmanın bile bir düzeni var
Kandan ve ölülerden oluşan
Ancak dünyanın bir düzeni yok
Bir rengi
Bir kokusu yok
Tarih-içinde kalanlar yok etmiş deniyor
Bir zamanlar olan rengi, kokuyu ve düzeni
Adımdan gayrısını hatırlamıyorum
Bu sırada karanlık ile tekrardan göz göze geliyoruz
Dünyadan göç eden serserilere felaket ile bakıyor karanlık
Ben ise adımdan gayrısını bilmiyorum
