Ne denmelidir bilemiyorum. On sene. On sene denebilir. On senedir unuttuklarımı yeniden duyumsadığım günler yaşamaktayım ve bu duyumsama her bir zerremi ele geçiriyormuş gibi hissediyorum.
Ona bakıyorum. Yalnızca bakıyorum. Ah bu çok zavallıca. Etrafında dönüp sadece onu izliyorum ve sonra bu histen dolayı kendimi affedemiyorum. Bu bir acıya dönüşürse, bu eğer on sene öncesine dönüşürse ben bu acıyla ne yaparım, onu da bilmiyorum. Öfkeliyim kendime. Zavallı olduğumu düşünüyorum çocuklar.
