Tam Zamfir havası...

Yıllar önce aynen böyle yağmurlu bir havada yazdığım bir yazının ilk cümlesi...

Tabii o zamanlar Zamfir'in George Zamfir adlı Romanyalı ünlü bir panflüt virtüözü olduğunu bilmiyordum. Dahası o zamanlar virtüözün ne olduğunu da bilmiyordum. Dinlediğim o eşsiz müziğin adı olduğunu zannediyordum. İnsanın cümleleri yıllarla birlikte ne çok değişiyor. Hem de ne kadar aynı kalıyor.

"İnsan olmak zor zanaat." der babam. Der mi ki? Bilmem, der herhalde. Tam ona göre bir cümle aslında.

İnsan olmak zor zanaat. Çünkü zanaat deneyim ister. Ustalık gerektirir. El becerisi bekler. İnsan olmak deneyimlenir mi?

İnsanın ustası olur mu ya da usta insan? "İnsanlık da ustaymış." "Ooo, onun üstüne insan tanımam. İnsanlığı çok iyidir." Böyle cümleler kurulabilir mi insan için?

İnsanlıkta becerikli olmak... Enteresan değil mi? İnsanlıkta becerikli birini tanıdınız mı?

Ben insanlıkta becerikli değilim. Ondandır tüm bu tuhaf sorularım. Bunca yaşıma rağmen usta bir insan değilim. İnsanlık öğretemem mesela kimseye. Hoyratça yaşadığımdan mı? İnceliği yok insanlığımın. Oysa zanaat incelik gerektirir. Gelişine mi yaşıyorum hayatı. İnsanın usta insan olması hayatla mı orantılı?

Sadece iyi şartlar sunulanlar mı usta insan olabilir, yoksa dipsiz kuyulardan tırnaklarıyla çıkanlar mı daha ustadır?

Ha, bir de zanaat sevmeyi gerektirir. Yaptığın işe aşık olacaksın. O zaman usta insan olabilmek için insan olmayı sevmek asıl şart mı? Hem insan olmayı sevmeyip hem usta insan olabilen var mıdır?

Zanaat çoğunlukla babadan oğula geçer. İnsanlık da öyle mi acaba? "Benim babam da insandı.", "Baban kadar usta bir insan olursun inşallah." ya da "Babası kadar usta bir insan olamadı."

Zanaatkar kan ter içinde çalışır. İnce ince işler eserini. Bazen çok para etmez ama en güzeli ustasının adıyla anılır. İnsanlık da böyle ince ince işlenebilir mi?" Şunun insanlığına bak. Tam da ustası gibi. Ne kadar da zarif. Ne kadar da emek verilmiş. Maddi olarak değer görmese de tam bir şaheser denilebilir mi?

Sorular, sorular...