Beni bir kaşık yaşamakta boğma

Beni o sularda yüzdür

Yüzümü bir kerecik

Gülen yüzünle güldür

Tebessüme hasrette ustadır gönlüm.


Duyarım seninle, her bir yaprağın düşüşünü

Düşüş ki yalnız düşlerimde

Bittikleri yerde o muntazam bitirilişleri

Sana şiirler söyler, sana şiirler söyler

Güzlere açılmakta ustadır gönlüm.


Tut ki hiç yaşanmadı, yaşanılmayan her an

Say ki hiç var olmadı aşk ruhlarımızda

Hiç yazılmadın sen, hiç dokunulmadın

Doyamam, doyamam yine de

Sevmelere debelenmekte ustadır gönlüm.


Düşmanım, ismini vermediğim zata

Zat ki zamanın yaratılmış olduğunu söyler

Şu anın her an var olduğunu anla

İşte bunu gördüğünde hep inkar eder

Aynalara düşmanlıkta ustadır gönlüm.


Bir nefeslik sessizlik aradım

O yüzden senin adını hep andım

Andım olsun, karanlıklardayım

Mağaramdan dışarıya adım atmadım

Tutsaklığa muhtaçlıkta ustadır gönlüm.


Kalemi dost belledim, yoldaş belledim

Hakikati bir kenara attım, yazmayı gerçek bildim

Satırlara dilim dilim sensizliği dildim

Yazarken seni dirilttim, beni sildim

Şiirlere kullukta ustadır gönlüm.


Kıyam aldım sevdaya, bu benim kıyametimdi

El pençe divan durdum, kıymetsizliğimdi

Eğildim, büküldüm, alçakça yükselişimdi

Selam verdim, selam aldım, yalnız kaldım

Şairliğe ulaşamamakta ustadır gönlüm. //