Ey hayat,
Nisyanla dolu karanlık
Ruhumu hissedemiyorum,
Sonuma kavuştur artık.
Yaşamı anlarda aradım,
Zamanın ve mekanın içinde
var olduğumu sandım.
Zamanı adımladım da
Yokluğuma inandım.
Kuşların gerçekten sesi var mıdır?
Bir arada mıdır kalabalıklar?
Rengin dokusu
Hangi duyguyu açıklar?
Dünya bir elem kuyusu,
İçine çeker hissiyatı
Bir kadının bacak arasındaki karanlıklar
Arzunun tek muhteviyatı.
Pek çok şeye benziyor da
Benzedikçe eşsizleşiyor,
Karışıyor ruhiyat.
Madem elindeydim büsbütün
Mevcuduma huzuru da kat
Bu bir zulüm
Bu bir direniş hali çoktan
Rüyamda zehri tattım
Uyanamıyorum yaşamaktan.
