O uslanmaz şehirlerin içinde kaybolan adımların izleri
Teker teker göç eder sokaklardan,
Gecenin kör karanlığına
Nereye giderse gitsin ait olma benliğini yitiriyor
Soyuluyor bir bir derimden düşlediğim rüzgar
Yitikliğin perdesini aralıyor hayal kurmalar,
Huzurlandığım rüyalar...
Anımsamadığım yüzlerin içinde tanıdık anılar arıyorum
Bu gördüğüm suretler bulanık
Tesellilerin koynunda ulaşamadığım her ne varsa
Amansız bir yorulmanın eşiğinde soluklar kalbimi,
Ninniye kapılmış bir bebek gibi...
Vakit dar sonsuzluğuyla yine oyalıyor bizi
