hiçbir yere ait değilim,
şehirleri uğurladım kalbimden,
virane her yer, göğsümün ağrıları arttıkça
gençlik özlemi ve hislerine yabancı,
kalabalıklar içinde ellerimin titremesi gibi.
sessiz sedasız kokular ve parmakların sızısı,
mahperi, senin kalbin yokmuş,
hissettiklerine yabancısın, mâkes gibi,
nevbahar gibi...
bîkes olduğumdan habersiz,
yabancıların olduğu yerde kalemini çıkarmış,
durduğun kabahat senin mâkes hanım...
bu kaçıncı intiharın?
bu kaçıncı seslenişin?
hiçbir zaman insan evinde hissetmez,
gözleri uykuya yenik düşene kadar.
