Üç adım ileri, bir adım geri
Yürümeyi yeni öğrenmiş gibi
Açtım kollarımı yokuş aşağı
Öyle sevdim dünyayı
Öyle bir rüya görmek rüya içinde
İyilikler soyulur
Sıvası dökülen duvarlar gibi
Soyguncular sever iyimserleri
Senle ben kendimiz olalım
Biz de olmayalım, onlar da
Duralım, aynalara bakalım
Göğün de çizilmiş tablolarına
Dokunduralım parmaklarımızı
Bisiklet sürmeyi sever misin?
Bazı çocukların hiç bisikleti olmaz
Bazı çocukların hiç çocukları olmaz
Bazı çocukların çocukluğu kalmaz
Gidelim, bisiklet alalım
Birkaç tur güvenelim başkasına
Uzaktan gözükünce el sallayalım
Korkularımızı saklayalım gündüzleri
Hiç sır saklar mısın?
Eğer şimdi soruyorsam bu soruyu sana
Muhtemelen seni saklıyorum
Çizdim şimdi resmini
Çıplak bir duvarı senle gizliyorum
Gizlemeyi sever misin?
Bazı çocuklar sevmez anlatmayı
Bazı çocukların anlatacak şeyi olmaz
Anlayamazsın da dinlesen
Kalbinin kulakları olmalı
Kuklaları bilir misin?
Hani uzun iplerle
Hani dünyamıza sarkıtılan
Elini kolunu oynattıklarını sandığımız
İşte bazı çocuklar fazla sarkar balkondan
Bazı çocuklar fazla düşer yüksekten
Tutunmayı bilmeyince dünya kaygan bir yer
Gel, kalmayı öğretelim kuklalara
İzleyelim pamuk ipliğinden hayatları
Susmak nedir?
Hani konuşmanın güçsüz kaldığı
Hani zıddı çok bilmenin
Acıtır çünkü çocukları
Bir iki üç tıp
Sokakta fazla koşturunca bazı çocuklar
Suya hasret kalırlar
Bazı çocuklar döner dünya gibi
Evine akşam olunca
Çağırır anneleri
Bazı çocukların evi olur
Büyür, yuva olur yürekleri
Bazıları yük olur
Atarlar kendilerini ilk fırsatta dışarıya
İçeriden kaçış yok
Bahaneleri olur, işleri güçleri
Uykuları da olur belki
Ama uyuyamazlar geceleri
