Anlatmam lazım.

Tam ağzımı açacak gibi oluyorum

Sonra bir şey tutuyor cümlelerimi

Birer birer diziliyorlar boğazıma

Yutkunuyorum

Yutuyorum.

Gümbür gümbür atan kalbim sakinleşiyor.

Biraz evvel görmeyen gözlerim

Şimdi apaçık.

Görüyorum. Anlıyorum.

Bağırıp çağıranı, haykıranı duymadılar,

Beni mi duyacaklar diyorum içimden. 

Duysalar da bir şey değişmezdi.

Kendimi yıprattığımla kalırdım.


İçimden...

Hep içimden söylüyorum bunları

Ama yetmiyor,

Yetmez ki!

Geceleri içim içimi yiyor bu sefer. 

Kahretsin, bir yolu yok mu bunun?


Uyumalıyım,

Düşünce kuyusuna düşmeden önce.

Uyu, uyu hadi!

Bu kaçıncıydı acaba?

O kadar çok ki hayal kırıklıklarım

Kırılacak bir şey kalmadığını düşünürdüm.

Yanılmışım.

Un ufak olana kadar

Kırılmaya devam.