yazarak iyileşebileceğimi düşünüyordum
yazarak sadece
aynı şeyleri yaşıyormuşum
zaman
düşünceden ve ipliklerden oluşuyor şimdi
duvarlardan sarı renkten ve deliklerden
yazarak sadece alışıyormuşum
eskiden yürüdüğüm gibi incecik bir bunalımla.
.
kurtulamıyorum sayıklamadan
gücüm hep eriyik halde ve mümkün değilim gibi
umutsuzluktan hüzünden kapanmaktan yanayım,
ve su sanki beni anlatır gibi akarken
hep yokuş çıkarken suçlu arayışlarım berbat bir şey
.
bir tümseğim kendime
önümden çekilmiyorum
bu Alman bir yazara gönderme
ama hep bir suçlu var yazgımda
hep bir mahkeme hep bir idam kararı ve öfke
köşelerim ayrılmıyor korkudan .
.
yaklaşıyorum Dante'nin cehennemine
saçılmış saç parçaları ve erimiş ihtimaller
ve parmaklarımla ödeşemediğim bir gece
bir gece bütün kalamadığım bir yaşam daha.
.
ah bir sessizlik yaşansa kafamda
bir suçlu aramasam
kendimden duvardan sarıdan ayrılsam
hastalıktan
koşulsuz uyansam hiçbir temennim olmasa
yazmasam.
.
