Tanışmaktan uzak olalım
Siz beni tanıdıkça varlığımın üstü çizilir
Tutkularım
bırakın turuncu renkteki kara kutu olsun
Yağmur yağdığında yağmuru öptüğümü bilmeyin
Gecenin kör saatinde nasıl da kalabalık olurum
İçimde dolanır Zorro ve Kibritçi Kız
Bir kibrit daha çak geceye bir kibrit bir kibrit daha
Güzel rüyalar görmeye ihtiyacım var
Bilmeyin
Hangi şiirin mısrasıyım
Hangi yolun yolcusu
Hangi dağın eteği
Bilmeyin
Siz bildikçe varlığımın üstü çizilir
Her an her şeyi yapacak kadar cesur
Kabuğuna çekilip sinecek kadar korkak
Atın beni uçurumlardan
Yaşayabilirim ama siz bilmeyin
Soluğum kesilmez dinmez yüreğim
Bir kelebeğin kanadında mıyım
Hayır o Anka kuşudur
Gözyaşlarımı görmedin hiç
Onlar verdiğim değerin emeğin
Tuzlu terleri
Tanışmak karşılıksızdır
Önümde çırılçıplak kollarınız açıktır
Size dokunabilirim
İşaret parmağım tenine değiyor
Nerde miyim
Hayır hayır yavrucuğum
Siz beni tanıdıkça varlığımın üstü çizilir
Büşra
2021-07-27T11:49:16+03:00Evet, dediğin gibi anlam karmaşası olabiliyor fakat ‘size’ yüksek tonda seslenirken oradaki tekil kişiye fısıldarcasına söylemekti niyetim. Bunu belki noktalama işaretiyle belirtebilirdim ya da seslendirmesi yapılırken anlaşılabilir ancak... Değerli yorumun için teşekkürler Aslı:)
Aslı
2021-07-24T13:18:44+03:00“Kollarınız açıktır, size dokunabilirim” gibi ifadelerde ikinci çoğul şahsa sesleniş var; ancak hemen sonrasındaki dizede “işaret parmağım tenine değiyor” dediğinizde ikinci tekil şahsa sesleniyorsunuz. Bu bence şiirde bir karmaşa yaratıyor. Kibritçi Kız'ın şiirinizde yer almasını sevdim, çok sevdiğim bir hayali karakter. Kaleminize sağlık.