Şimdi ormanlardan uzak yeşilliklerde

Ayın yakamozu olmayan dalgalarda

Ateşi sönmüş ateş böcekleriyle

Dindirici yağmur damlalarının

Umut bulutlarını deldiği bu şehirdeyim


Gözlerimden düşenleri kavanoza doldursam

Belki göl olurdu senden oluşan

Coğrafyanın en uzak iklimlerinde

Coğrafyanın en uzak köşelerinde

Sen bana bu kadar yakınken

Kalbin yerin çekirdeğine itiyor aşkımı


Rüyamda sahil kasabasında ellerinleyim

Bir bankın en uzak köşesinde sen

Dizlerinin sıcaklığını hissetse tenim

Sanki bir alev küresi değmiş gibi olur

Biliyorum yazmak pek rahatlatmıyor artık

Gözlerimle çizdiğim resimlerini göz kapaklarıma

Nasıl kazıyacağım bilmiyorum


Seni nasıl unuturum fikri çıkmıyor aklımdan

Sanki çamurdan yağmurlarda yıkansam

En temiz düşüncem sen kalırdın

Şimdi bir başka bir limana yol açmak

Bu mürettebatı kökten öldürür


Gemici kahvelerinde sararan bıyıkları

Viskisinden yudumlayan yorgun insanları görüyorum

Bir korsan edasıyla atılan bakışların

Bir çakmak darbesiyle yanan pipoların

Gözlerimi alamıyorum bu aşka yenilen kaptanlardan


Sen düşüncesi istila ettiğinde benliğimi

Kalbimin hükmü geçerli olmuştu artık

Oysaki darbeyi yapan senmişsin bende

Kitlemişsin beni bir dehlize

Bir elimde tebeşir ile adını yazıyorum

Karanlıkta gözlerim görmese de