Asıl deprem içimde
Yıkılıyor kalp, ciğer.
Bir bakıyorsun cemre düşüyor, çiçek açıyor, bahara uzanıyor kuru cılız dallarım
Tek tek çiçeğe kesiyor her yanım.
Sonra gün oluyor toz duman ki göz gözü görmüyor... Taşıyor nicedir uykuda olan suskun yanardağlarım
Dökülüyor yaprak, dal.
Ne çiçek bırakıyor geriye fırtınalarım, ne bahar
Ben artık gövdesi tarumar bir ağacım. Köklerim boşlukta salınır, uzanmış toprağın koynuna kollarım uykudayım...
Deprem olmuş, tufan kopmuş banane?!
Ben Nuh'un gemisinde bir kaçak yolcuyum
Uzak bir kıtanın kıyısında yeşereceğim. Öyle ki koca bir orman olacağım dağları denize taşan.
Gölgesinde bir hamak dev ağaçların, bir elimde lâl bir elimde papatya seni bekleyeceğim... Nuh gitti... Gemi battı deme bana
Mucize ol, yıldız ol bir gece
Gel düşüver avucuma gökyüzüm aydınlansın..... Ağustos 2019/ İzmir.
